Γονείς : Παρασκευάς Αλεξάνδρου και Αικατερίνη Παρασκευά
Αδέλφια : Αντώνης, Αλεξάνδρα, Έλλη, Ευγενία, Αλέξανδρος, Αναστάσης, Ηλιού και Ανδρέας, ο οποίος γεννήθηκε μετά το θάνατό του και πήρε το όνομά του.
Ο Ανδρέας Παρασκευά τελείωσε το δημοτικό σχολείο Κώμας του Γιαλού και φοίτησε μέχρι την τετάρτη τάξη στο Γυμνάσιο Γιαλούσας.
Εντάχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ κατά το τέλος του 1955, στη μαθητική ομάδα του Γυμνασίου Γιαλούσας, και η όλη δράση του χαρακτηριζόταν από αυθορμητισμό και γενναιότητα. Σύλληψη, φυλάκιση, θάνατος, δεν περνούσαν από το μυαλό του. Σε εισήγηση του πατέρα του ότι ήταν πολύ μικρός, για να ενταχθεί σε ένα τόσο μεγάλο αγώνα, απάντησε:
«Άργησες, πατέρα, να μου το πεις. Ο γιος σου μεγάλωσε από τη στιγμή που έδωσε το μεγάλο του όρκο. Πατέρας μου και μάνα μου τώρα είναι η Ελλάδα».
Στις ενέργειές του εναντίον των Άγγλων είχε συμπαραστάτη και τον πατέρα του, ο οποίος ήταν αριστερός και καταδιώχθηκε από το Κόμμα του για τη συμπαράσταση προς το γιο του. «Μετά το θάνατο του γιου μου», αναφέρει ο ίδιος, «ούτε καφέ δεν προσφέρονταν οι αριστεροί φίλοι μου να με κεράσουν και έφευγαν από το καφενείο, όταν πήγαινα εγώ. Όμως καμάρωνα που ο γιος μου έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα. Ήμουν φτωχός και τα παιδιά μου ήταν πολλά. Όμως δούλεψα πολύ σκληρά και μόρφωσα όλα τα παιδιά μου, γιατί ήθελα να έχουν μια καλή θέση στην κοινωνία και να είναι αντάξια του ήρωα αδελφού τους».
Ήταν Δευτέρα, 2 Ιουλίου 1956 και η ώρα 2.30 μετά το μεσημέρι, όταν ο Ανδρέας Παρασκευά με συναγωνιστή του, που ήταν σηματοδότης του, έστησαν ενέδρα σε Άγγλους στρατιώτες μέσα στο χωριό τους για βομβιστική επίθεση. Όταν η αυτοκινητοπομπή έφτασε στο κέντρο του χωριού, ο Ανδρέας έριξε τη βόμβα του, από την έκρηξη της οποίας πληγώθηκαν δυο Άγγλοι στρατιωτικοί. Οι Άγγλοι τον κυνήγησαν από τις στέγες και τα μπαλκόνια των σπιτιών όπου είχαν πάρει θέσεις. Έγινε αντιληπτός, όταν έτρεξε να εξαφανιστεί με το ποδήλατό του και πυροβολήθηκε.
Έπεσε ηρωικά σε ηλικία δεκαπεντέμισι μόλις χρόνων.
