Είναι πλέον κοινός τόπος πλέον ότι ο Θρακικός Ελληνισμός και γενικότερα ο Ελληνισμός του Πόντου, της Μικράς Ασίας- Ιωνίας, της Καππαδοκίας, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, έπαιξε σημαντικότατο αν όχι κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη του ελληνικού λαού.
Επίσης είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτό το ιδιαίτερης αξίας κομμάτι του Ελληνισμού που ζούσε στην ενιαία Θράκη, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο. Μάλιστα ο Θρακικός Ελληνισμός, ζούσε σε ένα μέρος της ενιαίας Θράκης, στο οποίο αμφισβητήθηκε από την Τουρκία η ελληνική κυριαρχία, είχε σαν αντίπαλο δέος μία ελλαδική πολιτική η οποία είχε ως απάντηση τη μετανάστευση των Θρακών. Παράλληλα η Θράκη ήταν ικανή να δεχθεί μόνο στρατιωτικά έργα, η περιοχή ήταν τόπος εξορίας για ανεπιθύμητους δημοσίους υπαλλήλους και στρατιωτικούς και «το θα σε στείλω στον Έβρο» πέρασε από τον κινηματογράφο μέχρι τη λογοτεχνία….
Η μεταπολίτευση άνοιξε έναν άλλο κύκλο ο οποίος όμως, κατά τη γνώμη μας, ήταν πολύ περιορισμένος πολιτισμικά και πολιτικά. Οι σύλλογοι λειτούργησαν ως κιβωτοί διάσωσης της διαδρομής του Θρακικού Ελληνισμού- χωρίς αυτούς τους θεσμούς δεν θα υπήρχε καμία αναφορά- και διέσωσαν το χορό, το τραγούδια, την γαστρονομική, υφαντουργική, αμπελουργική, αρχιτεκτονική παράδοση. Στη σύγχρονη όμως περίοδο αυτό το μοντέλο δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπορούσε να προσελκύσει την τρίτη γενιά ένα μικρό κομμάτι του Θρακικού πολιτισμού. Οι Θρακιώτες είχαν επιπλέον λόγους για να αναδείξουν και τα υπόλοιπα κομμάτια της ιστορίας τους, αφού μία σειρά από αιτίες δεν άφηναν το Θρακικό πολιτισμό και την ιστορία να αναπνεύσει. Τα Παγκόσμια Συνέδρια ήταν το μέσο με το οποίο μπορούσε να εκφραστεί πλέον ο Θρακιώτης. Τον Αύγουστο του 1994, στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών στις Φέρες, στη βυζαντινή Βήρα, δίπλα στην Παναγία των Θρακών την Κοσμοσώτειρα, άνοιγε ένας κύκλος διεκδίκησης. Τότε ως Θρακιώτες φοιτητές είχαμε βάλει στόχους και δυναμικά είχαμε βγει μπροστά. Η συνέχεια δυστυχώς όμως είναι γνωστή. Δημόσιες σχέσεις, ανέξοδοι και ανούσιοι «χαιρετισμοί», «εισαγόμενοι» εισηγητές χωρίς καμία επαφή και σχέση με τη Θράκη, και φυσικά «διαγωνισμός» για ποιος θα γίνει νομάρχης, δήμαρχος και βουλευτής. Τα συνέδρια των Θρακών έχασαν τον προσανατολισμό τους και εκφυλίστηκαν. Αυτή η κατάσταση όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το φετινό παγκόσμιο Συνέδριο οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα εάν θα συνεχίσει ο κύκλος του εκφυλισμού ή θα υπάρξει αναγέννηση.
Ο κύκλος της ανάκτησης της ταυτότητας του Θρακιώτη, η οποία είχε χαθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει ακόμη πολύ απόσταση να διανύσει για να δημιουργήσει τις συνθήκες για νέα και σύγχρονα αιτήματα. Αυτό φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει με συνέδρια αυτού του τύπου. Χρειαζόμαστε μία άλλη δυναμική, άλλους ανθρώπους και κυρίως άλλους στόχους και προσανατολισμούς. Οι Θρακιώτες οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
