Μεγάλη Δευτέρα
(Ματθ. 24, 3-35)
Ο Κύριος προχωρεί προς το εκούσιον Πάθος. Πρέπει να Τον συνοδέψουμε. Αυτό είναι το καθήκον μας, εφόσον ομολογούμε πως ό,τι είμαστε τώρα το χρωστούμε στη δύναμη των Παθών του Χριστού‧ καθήκον μας, εφόσον ελπίζουμε να κάνουμε κάτι τόσο μεγάλο και θαυμαστό, που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους μας. Πώς πρέπει να Τον συνοδέψουμε; Με τον στοχασμό και τη συμπόνια μας;
Ακολούθησε τον Κύριο με τον στοχασμό. Και από αυτόν θα αποκομίσεις τέτοιες εντυπώσεις που θα κεντήσουν την καρδιά σου και θα την κάνουν να αισθανθεί τα παθήματα που πέρασε ο Κύριος. Για να ολοκληρωθεί η προσπάθειά σου, άφησε τον εαυτό σου να υποφέρει κάπως, μειώνοντας αισθητά το φαγητό και τον ύπνο και κοπιάζοντας με την γονυκλισία. Τήρησε όλα όσα η Αγία Εκκλησία ζητά και θα είσαι ένας καλός συνοδοιπόρος του Κυρίου κατά το Πάθος Του.
Μεγάλη Τρίτη
(Ματθ. 24, 36-26, 2)
Λαός, ιερείς και εξουσία των Ιουδαίων έχουν τώρα ακούσει, για τελευταία φορά, τους λόγους του Κυρίου στο Ναό. Οι λόγοι αυτοί αγκαλιάζουν τα πάντα: το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Για του ερωτήματος περί Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος δίνει το μήνυμα ότι Αυτός είναι ο αληθινός Μεσσίας. Δια της παραβολής των δύο υιών, ο Κύριος υπονοεί ότι το Ισραήλ θα απορριφθεί και στη θέση του θα κληθούν οι Εθνικοί. Δια της παραβολής των γάμων του υιού του βασιλέως, διδάσκει ότι ακόμη και μεταξύ εκείνων που Τον προσεγγίζουν δεν είναι όλοι άξιοι, και ότι κάποιος θα τους εκβάλει στο σκότος το εξώτερο. Δια των απαντήσεων στα ερωτήματα περί των οφειλομένων στο Καίσαρα και περί της πρώτης εντολής, καθώς και με τον κριτικό Του λόγο, προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής που οδηγεί στη σωτηρία.
Τέλος, κατ’ ιδίαν με τους μαθητές Του, προλάβει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και αποκαλύπτει το μυστήριο της Δευτέρας Παρουσίας. Ήταν αρκετό να ακούσει κανείς προσεκτικά όλα αυτά, για να πειστεί ότι Αυτός είναι όντως ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός, και να υποταχθεί στις εντολές και στη διδασκαλία Του. Ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αναζωογονήσουμε την πίστη μας στον Κύριο από την ανάγνωση των κεφαλαίων του Ευαγγελίου που περιγράφουν τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα.
Καθώς όμως ο Χριστιανός ανανεώνει την επίγνωση του τι πρέπει να γίνει και τι να προσδοκά, για της μελέτης αναζωπυρώνει τον ζήλο του και εμπνέεται, ώστε να ομολογεί τον Κύριο όχι μόνον με τη γλώσσα, αλλά κυρίως με τα έργα του.
Μεγάλη Τετάρτη
(Ματθ. 26, 6-16)
Ο Κύριος παραμένει σιωπηλός την Τετάρτη και την Πέμπτη μέχρι το βράδυ, οπότε και από τα χείλη του θα έβγαιναν λόγια που δεν έχουν ποτέ ακουστεί σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Ενώπιον των οφθαλμών Του έχει μόνο τον θάνατο, το τελικό μυστήριο με το οποίο θα ολοκληρώσει την αποστολή Του, που ήταν η σωτηρία μας.
Ας βυθιστούν κι εμείς σ’ έναν γόνιμο στοχασμό γύρω από αυτό το γεγονός του θανάτου, για να αντλήσουμε την καλή ελπίδα για τη σωτηρία των ψυχών μας, οι οποίες είναι τόσο φορτωμένες με αμαρτίες και δεν γνωρίζουν πως να ειρηνεύσουν, αποκαμωμένες καθώς είναι από το ξύπνημα της συνείδησης και από τη γνώση ότι επίκειται η δίκαιη κρίση του Θεού, η φοβερή και αδέκαστη.
Μεγάλη Πέμπτη και Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
(Α’ Κορ. 11, 23-32, Ματθ. 26, 1-20, Ιω. 13, 3-17, Ματθ. 26, 21-39, Λουκ. 22, 43-45, Ματθ. 26, 40-27)
Ο Ευαγγελισμός και η παράδοση του Μυστηρίου του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Εκπληκτικός συνδυασμός! Μετέχουμε του αληθινού Σώματος και του αληθινού Αίματος του Χριστού- αυτά ακριβώς που κατά την σάρκωσή Του προσέλαβε από το αστικό σώμα της Αειπαρθένου και Υπεραγίας Θεοτόκου. Με τον τρόπο αυτό, κατά την Σάρκωση, η οποία συντελέσθηκε κατά τον Ευαγγελισμό, τέθηκαν τα θεμέλια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Τώρα, η Εκκλησία μάς το υπενθυμίζει, ώστε να τιμούμε την Παναγιά μας ως αληθινή Μητέρα και όχι απλώς ως μεσιτείας και προστάτιδα, αλλά ως την τροφό όλων μας. Τα βρέφη τρέφονται για από το γάλα της μητέρας τους‧ αλλά και εμείς τρεφόμαστε από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο πήρε από την Υπεραγία Θεοτόκο. Τρεφόμενοι με τον τρόπο αυτό, στην πραγματικότητα θηλάζουν γάλα από τους μαστούς Της.
Μεγάλη Παρασκευή
(Εξ. 33,11 Ιω 42, 12-16, Θα 52, 13-53,1, Α’ Κορ. 1, 18- 2,22, Ματθ. 27, 1-38, Λουκ. 23, 39-43, Ματθ. 27,39-54, Ιω. 19, 31-37, Ματθ. 27, 55-61.)
Σταύρωση του Κυρίου Ιησού και Σύναξις του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Άλλη μια τόσο παρήγορη σύμπτωση! Ο Γαβριήλ προαναγγέλλει τη γέννηση του Προδρόμου‧ ο Γαβριήλ ευαγγελίζεται την Παρθένο‧ ήταν αυτός, πιθανότατα, που ευαγγελιστής τη χαρά της γέννησης του Σωτήρα‧ και ποιος άλλος πάρα αυτός ο ίδιος διακήρυξε την Ανάσταση του Κυρίου στις μυροφόρες; Ο Γαβριήλ λοιπόν είναι ο αγγελιοφόρος κάθε χαράς.
Η Σταύρωση του Χριστού πάλι είναι η χαρά και η ευτυχία όλων των αμαρτωλών. Όταν ένας αμαρτωλός συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του αφενός και την αλήθεια του Θεού αφετέρου, δεν έχει που αλλού να βρει καταφύγιο, παρά μόνο στη σκιά του Σταυρού. Εκεί του δίνεται η βεβαίωση ότι, αν σταθεί μόνος του ενώπιον του Θεού, ακόμη και κλαίγοντας για τις αμαρτίες του, δεν έχει συγχώρηση. Μόνη σωτηρία για αυτόν είναι ο θάνατος του Χριστού επάνω στον Σταυρό. Εκεί επάνω σκίστηκε το χειρόγραφο των αμαρτιών μας (Κολ. 2,14). Και κάθε ένας που το δέχεται αυτό με απόλυτη πίστη, γίνεται κοινωνός του μυστηρίου της αφέσεως.
Καθώς η πίστη αυτή ωριμάζει, ωριμάζει και η εμπιστοσύνη στην άφεση και την παρηγοριά ότι έχουμε συγχωρηθεί για μια αιωνιότητα. Ο Σταυρός είναι πηγή χαράς, επειδή ο αμαρτωλός που πιστεύει, αντλεί από αυτόν τη χαρά ότι έχει συγχωρηθεί. Από την άποψή αυτή, ο Σταυρός είναι και αυτός ένας αρχάγγελος, που ευαγγελίζεται τη χαρά.
Μέγα Σάββατο
(Ρωμ. 6,3-11, Ματθ. 28, 1-20)
Ο Κύριος σωματικώς κοιμάται στον τάφο η ψυχή Του έχει κατέλθει στον Άδη και κηρύττει τη σωτηρία στις ψυχές που βρίσκονται εκεί. Οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν στον ουρανό, παρότι διατηρούσαν την παρηγορητική πίστη ότι εκεί θα ήταν η κατοικία τους, αφότου ο Υπεσχημένος θα ερχόταν στη γη, δεδομένου ότι είχαν ζήσει με βαθειά πίστη σ’ Αυτόν. Αλλά και ο Πρόδρομος είχε πρέπει τον ερχομό Του.
Όταν ο Κύριος κατήλθε, όλοι όσοι Τον πίστεψαν, ανέβηκαν μαζί Του στον ουρανό. Αλλά ακόμη και εκείνος ο ουρανός ήταν μόνο το κατώφλι του αληθινού Παραδείσου, ο οποίος θα αποκαλυφθεί μετά τη γενική Ανάσταση και Κρίση.
Παρότι και οι άγιοι της Καινής Διαθήκης ζουν μέσα στη Χάρη του Θεού στον ουρανό, περιμένουν όμως μια ακόμη μεγαλύτερη μακαριότητα κατά τον μέλλοντα αιώνα, με καινούς ουρανούς και καινή γη. (Απόκ. 21,1), όταν θα είναι τά πάντα ἐν πᾶσι Θεός (Α’ Κορ. 14,28)
Η ένδοξη Ανάσταση του Χριστού
(Πραξ. 1, 1-8, Ιω. 1, 1-17)
Πάσχα, Κυρίου Πάσχα! Ο Κύριος μάς οδήγησε εκ του θανάτου στη ζωή, για της Αναστάσεώς Του. Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανώ αυτή την Ανάσταση, διότι είδαν στη μορφή του Κυρίου και Λυτρωτού την λαμπρότητα της θεωμένης ανθρώπινης φύσης και την δόξα για την οποία προορίζεται. Όλοι όσοι Τον πιστεύουν αληθινά και προσκολλώνται σ’ Αυτόν με όλη τους την καρδιά μεταμορφώνονται σε δίκη Του εικόνα με τη δύναμη της Αναστάσεως. Δόξα τῇ Αγίᾳ Σου Αναστάσει, Κύριε! Οι άγγελοι υμνούν, αγάλλονται μαζί μας και προβλέπουν την εκπλήρωση της ιερής αυτής σύναξης. Δέξου και μας, με καθαρές καρδιές, Κύριε, να Σε δοξάζουμε Αναστάντα, και να βλέπουμε στην Ανάστασή Του την κατάργηση της φθοράς που μας κατατρώει, το σπόρο μιας ολόφωτης, νέας ζωής και την αυγή της μέλλουσας αιώνιας δόξας, στην οποία Συ, για χάρη μας, προηγήθηκες δια της Αναστάσεώς Σου. Οι γλώσσες των Αγγέλων και των ανθρώπων δεν επαρκούν για να εκφράσουν το απερίγραπτο έλεός Σου. Ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, Κύριε, δόξα Σοι!
