Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα της Γενοκτονίας, ο αγώνας για την καταδίκη της κατοχικής Τουρκίας και αναγνώρισης της Γενοκτονίας!

Θεοφάνης Μαλκίδης

9^η Δεκεμβρίου: η Διεθνής Ημέρα  Μνήμης για τα θύματα της Γενοκτονίας, ο αγώνας για  την  καταδίκη  της κατοχικής Τουρκίας και αναγνώρισης της Γενοκτονίας!

Ήταν αυτές οι ώρες του 1970, όταν ο καγκελάριος της τότε Δυτικής Γερμανίας  Βίλι Μπραντ,  επισκεπτόταν  την Πολωνία. Ο Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ναζιστική κατοχή, το Ολοκαύτωμα είχαν τελειώσει εικοσιπέντε  χρόνια πριν και στόχος της επίσκεψης  ήταν η επανεκκίνηση των σχέσεων Πολωνίας- Δυτικής Γερμανίας στα πλαίσια της  «Oστπολιτίκ» του Βίλι Μπραντ για την προσέγγιση Δύσης-Ανατολής την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.  

Η πρώτη πράξη του Μπραντ ήταν να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο για την εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας, τιμώντας τους Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους δείχνοντας θάρρος ενάντια στους Γερμανούς διώκτες και βασανιστές τους. 

Αφού κατέθεσε το στεφάνι ο Βίλι Μπραντ έκανε μερικά βήματα πίσω και έπεσε στα γόνατα.  Η γονυκλισία κράτησε τριάντα μόνο δευτερόλεπτα και όμως έγραψε  ιστορία τόσο για τους θύτες που ζητούν συγνώμη από τα θύματα τους και προβαίνουν στην αποκατάσταση, αποζημίωση , επανόρθωση, όσο και για τα θύματα και τους διασωθέντες που απολαμβάνουν τη δικαιοσύνη……

 «Στην άβυσσο της γερμανικής ιστορίας και υπό το βάρος εκατομμυρίων δολοφονημένων ανθρώπων έκανα ό,τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, όταν η γλώσσα αποτυγχάνει» έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Μπραντ για εκείνη τη στιγμή. Ήταν μια πράξη εξιλέωσης, επηρεασμένη  από τη θρησκευτική παράδοση της Γερμανίας και ο καγκελάριος προσευχήθηκε για τη συγχώρεση των Γερμανών, όπως είχε πει ο Μπραντ, αφού ως  πολέμιος  των Ναζί, ήθελε να ζητήσει συγχώρεση για τον λαό του. Ήταν όμως μια προμελετημένη κίνηση; «Όχι, δεν ήταν» γράφει ο Μπραντ. «Οι στενοί συνεργάτες μου δεν εξεπλάγησαν λιγότερο από τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους που βρίσκονταν γύρω μου».

 Η κίνηση του Μπραντ, εξέπληξε την Πολωνία,   αφού  ένας Γερμανός καγκελάριος γονατίζει και δείχνει έτοιμος να ζητήσει εξιλέωση, τη Γερμανία, όπου εκείνη την εποχή η πλειοψηφία των Γερμανών δεν φαινόταν ακόμη έτοιμη να ζητήσει συγγνώμη για τα ναζιστικά εγκλήματα, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.

Πενηνταπέντε χρόνια αργότερα από την πράξη του Μπραντ, την 9η Δεκεμβρίου του 2015  και εξηνταεπτά  χρόνια μετά την υιοθέτηση της Σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)  για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας  το 1947,  η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 9η Δεκεμβρίου κάθε έτους ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης και Αξιοπρέπειας για τα Θύματα του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και της Πρόληψης αυτού του Εγκλήματος.

Η Γενοκτονία, όρος που εμφανίστηκε από τον νομικό της Βαρσοβίας και διασωθέντα του Ολοκαυτώματος Ραφαήλ Λέμκιν και προέρχεται από τις λέξεις geno (γένος στα ελληνικά) και caedere (σκοτώνω στα λατινικά) , αποτελεί  έναν καθιερωμένο όρο του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Σχέσεων. Μέχρι σήμερα 150 κράτη έχουν επικυρώσει ή προσχωρήσει στη συνθήκη, η Ελλάδα κύρωσε τη σύμβαση και την ενέταξε στο εσωτερικό της δίκαιο με το Ν.Δ. 3091 της 6/12 Οκτωβρίου 1954 (ΦΕΚ Α’ 250), ενώ η Τουρκία απουσιάζει προκλητικά μέχρι σήμερα…..

 

Σήμερα, 9η Δεκεμβρίου, εκατό και ένα χρόνια μετά το 1922, ο Ελληνισμός οφείλει να αναδείξει τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, τη Θράκη, τη Γενοκτονία  στην καθ΄ημάς Ανατολή. Εκεί όπου για αιώνες ο Ελληνισμός είχε και έχει ως σημείο αναφοράς για την πίστη, τον πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, την ιστορία, τη γαστρονομία, τη μουσική, τον αθλητισμό, αλλά πριν εκατό χρόνια έγινε τόπος μαρτυρίου, τραγωδίας και θανάτου.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία. Από τους πάνω από 3.000.000 Έλληνες του 1908, πάνω από 1.000.000 δολοφονήθηκαν, 1.300.000 ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα όπως προσφυγοποιήθηκαν και σε άλλες χώρες και άγνωστος αριθμός παρέμεινε στη σημερινή Τουρκία ως εξισλαμισμένοι ίσως και κρυπτοχριστιανοί….

Κάθε λαός και εν προκειμένω ο Ελληνικός, έχει το δικαίωμα στην μνήμη, έχουν το δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τον θύτη, όλων των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Τα παραδείγματα πολλά, από άλλους λαούς που έχουν υποστεί ανάλογες και μεγαλύτερες εγκληματικές πράξεις εναντίον τους. Εμείς οι απόγονοι των θυμάτων και των διασωθέντων της Γενοκτονίας, απαιτούμε από την Ελληνική Δημοκρατία να πράξει τα αυτονόητα απέναντι στην Τουρκία που δια των θεσμικών της εκπροσώπων προκαλεί την ιστορία, τη μνήμη και διαπράττει Ύβρη με όσα λένε καθημερινώς.

Η ιστορία, το διεθνές δίκαιο, η πολιτική, η 9η Δεκεμβρίου, η Σύμβαση του ΟΗΕ, γεννούν υποχρεώσεις του δολοφόνου, απαίτηση από τον ατιμώρητο θύτη  για αναγνώριση της Γενοκτονίας, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τις σχέσεις με την Τουρκία,  της οποίας ο πρόεδρος οφείλει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Βίλυ Μπραντ !

Και ένα αναγκαίο  υστερόγραφο: Την 9η Δεκεμβρίου 2010 συμμετείχα σε πραγματικά ξεχωριστή στιγμή για τη διεθνή ακαδημαϊκή, επιστημονική και ερευνητική κοινότητα που πρωτοστατεί στον αγώνα αναγνώρισης. Ήταν η ημέρα μνήμης των θυμάτων των μαζικών εγκλημάτων όταν υιοθετήθηκε  το ψήφισμα από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ) με το οποίο έγινε αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων στο χρονικό διάστημα 1914-1923. Το ψήφισμα έγινε δεκτό μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Ένωσης και συνέπεσε με τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης και Αξιοπρέπειας για τα Θύματα του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και της Πρόληψης αυτού του Εγκλήματος.

 

Το ψήφισμα αναφέρεται στις πρακτικές της Τουρκίας ενάντια στους λαούς των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων, που οδήγησαν στη Γενοκτονία εναντίον τους.

Η συντριπτική υποστήριξη που δόθηκε στο ψήφισμα από την κορυφαία στον κόσμο οργάνωση μελέτης των Γενοκτονιών το 2007, έχει ήδη βοηθήσει στην ανάπτυξη της παγκόσμιας συνείδησης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων.

Άλλωστε οι αναγνωρίσεις από τη Σουηδία, την Αρμενία, ομοσπονδιακά κοινοβούλια, πολιτείες και πόλεις, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στηρίχθηκαν πάνω στο ψήφισμα αυτό. Είναι μία ακόμη νίκη της αλήθειας και της μνήμης, ενάντια στην άρνηση, στην υπονόμευση, είναι μία ακόμη μία νίκη της δικαιοσύνης και της αλήθειας !

Συνεχίζουμε μέχρι τη δικαίωση και την αναγνώριση !

 

* Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών , Μέλος στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.