Η αλά τούρκα γενοκτονία και οι λεηλασίες
Του Γιώργου Κιούση
Η σταδιακή επικράτηση της εθνικιστικής ιδεολογίας των Νεότουρκων μετα το 1908 αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής. Οι γενοκτονίες και οι εθνοτικές εκκαθαρίσεις δεν ηταν συμπτωματικό γεγονός, ηταν συνεπεια ευρύτερου σχεδίου των νεότουρκων με σκοπό τη δημιουργία ενός εθνικού κράτους απαλλαγμένου απο μη μουσουλμάνους. Οι ελληνικές κοινότητες γνώρισαν απο πρώτο χέρι την τουρκική τρομοκρατία, η σφαγή στη Φώκαια, στην Πέργαμο, τη Μαγνησία, το Αιβαλί.
Οι διωγμοί των Ποντίων διακρίνονται σε τρεις φάσεις. Η πρώτη αρχίζει το 1913, τελειώνει με την έξοδο της Τουρκίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η δεύτερη καλύπτει όλη τη διάρκεια του πολέμου και επιχειρείται η εξόντωση των Ελλήνων παράλληλα με τη γενοκτονία των Αρμενίων, και η τρίτη εγκαινιάζεται με την απόβαση των Ελλήνων στη Σμύρνη και χαρακτηρίζεται από τη δυναμική απάντηση-αντίδραση του επαναστατικού στρατού του Κεμάλ, με αποτέλεσμα τη συντριβή του Μικρασιατικού Ελληνισμού (Μάιος 1919-Σεπτέμβριος 1922).
«Η γενοκτονία των Ποντίων αλά τούρκα είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικό μπαγκράουντ, αλλά μάλλον πρακτικά πλιατσικολογικό. Ήταν ένα Αουσβιτς εν ροή, οι άνθρωποι πέθαιναν καθ’ οδόν, δεν περπατούσαν για να φθάσουν κάπου. Περπατούσαν για να πεθάνουν από την κακουχία και την πείνα. Αυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο».
Ήταν συγκλονιστική η περιγραφή που έκανε ΤΟ 2002 ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στην εκδήλωση του «Ε»-Ιστορικά, στην αίθουσα του Συλλόγου Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί», στην Καλλιθέα.
Ο Κεμάλ, ένθερμο μεσαίο στέλεχος του Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος, το 1919 διορίζεται στρατιωτικός επιθεωρητής των ανατολικών επαρχιών της αυτοκρατορίας και σαν αυριο αποβιβάζεται στην Σαμψούντα του Πόντου.
Ο Τούρκος ακαδημαϊκός Σαΐτ Τσετίνογλου εχει δηλώσει πως «οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν διαθέτουν όλα τα αναφερόμενα χαρακτηριστικά της νομοθεσίας του ΟΗΕ για τη διάπραξη της Γενοκτονίας. Η πρώτη πρόβα της Γενοκτονίας έγινε κατά των Αρμενίων το 1909 στην Κιλικία. Η δεύτερη έγινε στα παράλια του Αιγαίου και την Ανατολική Θράκη, που αποτελεί την έναρξη της τραγωδίας των Ελλήνων των περιοχών αυτών. Υπό την οργανωτική καθοδήγηση του Μαχμούτ Τζελάλ (Μπαγκάρ) και του Κουστσούμπασι Εσρέφ, με τη συμμετοχή των νομαρχών, επάρχων και στρατιωτικών διοικητών εκτελέστηκε η επιχείρηση εκδίωξης και θανάτωσης των Ελλήνων».
Τουλάχιστον το 30% της σημερινής αξίας της κινητής και ακίνητης περιουσίας της Τουρκίας έχει προέλευση τη λεηλασία. Διαπιστώνουμε ότι το φαινόμενο που ονομάζεται Ρεπουμπλικανική Τουρκία έχει ως θεμέλιο αυτή τη γιγάντια μεταφορά περιουσίας.
»Αν εξετάσουμε τη δημιουργία οποιασδήποτε καπιταλιστικής μονάδας στη σημερινή Τουρκία βρίσκουμε ελληνική ή αρμενική περιουσία. Αν εξετάσετε την ηγεσία των κεμαλιστών βλέπετε ότι όλοι σφετερίστηκαν περιουσίες Ελλήνων και Αρμενίων. Ακόμη και ο ίδιος ο Κεμάλ δεν αποτελεί εξαίρεση. Σκεφτείτε ότι το Προεδρικό Μέγαρο στο Τσανκαγιά είναι του Αρμενιάν Κασαπιάν, που εκτοπίστηκε. Ολα τα θέρετρα του Κεμάλ είναι αποτελέσματα σφετερισμού από Αρμενίους και Ελληνες».
