Θ. Μαλκίδης
Γιατί πήγα στο συλλαλητήριο, γιατί "έφαγα" χημικά, γιατί αγωνίζομαι ανιδιοτελώς για τον Ελληνισμό;
To παρακάτω κείμενο του Τάσου Παπακώστα, ενός νέου ανθρώπου - έχει και μία τιμητική αναφορά στο πρόσωπό μου - είναι εξαιρετικό γιατί απαντά στα ερωτήματα <<γιατί πήγα στο συλλαλητήριο, γιατί "έφαγα" χημικά, γιατί αγωνίζομαι ανιδιοτελώς για τον Ελληνισμό>>, γιατί με λίγες γραμμές εκφράζει τον Ελληνισμό της ιστορίας, της αγωνιστικότητας, της αιωνιότητας.....
Γιατί
"Τί πήγες να κάνεις; Τζάμπα χημικά έφαγες..." μου είπαν.
Πήγα για τους μαθητές και για τ' ανίψια μου. Πήγα για τους αγέννητους και τους κεκοιμημένους.
Πήγα γιατί κάποιοι έπρεπε να φάνε τα χημικά...
Πήγα για να ζήσω την αγωνία, την απόγνωση, την αγανάκτηση, την ανυποχωρητικότητα, το πείσμα, την αγωνιστικότητα και την πίστη αυτού του λαού...
Αυτού του λαού που προδόθηκε από κόμματα, αποκόμματα και παρατάξεις, που προδόθηκε από ομάδες και ομαδούλες, που προδόθηκε από επιτροπές, σωματεία, συλλόγους, πάτρωνες και υποψηφίους ηγετίσκους...
Πήγα για να διαπιστώσω την έλλειψη στόχου, σχεδιασμού, οργάνωσης, ενημέρωσης, περιφρούρησης εκ μέρους ανύπαρκτων διοργανωτών...
Πήγα για να δω με τα μάτια μου τους λαγούς και τους αρουραίους να εμφανίζονται, να φωτογραφίζονται για να εξαφανιστούν εκ νέου...
Πήγα για να δω με τα μάτια μου κάποιους "τιτανομέγιστους" να κρύβονται ανάμεσα στις κύριες των χριστιανικών σωματείων. Αυτά που οι φιλοκυβερνητικές φυλλάδες αποκάλεσαν ακροδεξιά στέκια...
Πήγα για να δω τον Μαλκίδη να τρώει μαζί με το πλήθος του κόσμου τα χημικά...
Πήγα για να δω τον ιερέα να κλαίει, για την απουσία της "επίσημης" Εκκλησίας...
Πήγα για να δω φίλους και ν' ανανεώσω το ραντεβού...
Γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε διαρκές ραντεβού με την ιστορία και την αιωνιότητα...
ΥΓ: την επόμενη φορά ο λαός αυτός δε θα 'ναι ακέφαλος...
Τάσος Παπακώστας
