Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11πμ. τελείται το Εθνικό Μνημόσυνο των Καταδρομέων της 33ης Μοίρας που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι εναντίων των Τούρκων εισβολέων το 1974, καθώς επίσης και δέηση υπέρ ανεύρεσης των αγνοουμένων, στο στρατόπεδο της 33ης Μοίρας Καταδρομών στο Σταυροβούνι.
Η 33 Μοίρα Καταδρομών συγκροτήθηκε στις 30 Απριλίου 1965
στο Πευκόδασος, νοτίως του χωριού Πεδουλάς. Το καλοκαίρι του 1967 μεταστάθμευσε αρχικά στο Πέντε Μίλι Κερύνειας και στη συνέχεια στο Πέλλα Πάις, όπου και παρέμεινε μέχρι την Τουρκική εισβολή του 1974.
Στις 15 Ιουλίου 1974, δύναμη ενός λόχου της Μοίρας, υπό τον Υπολοχαγό Βασίλειο Ροκκά, που είχε σταλεί από το προηγούμενο Σάββατο στο στρατόπεδο της 31 Μοίρας Καταδρομών, στην Αθαλάσσα, επιτέθηκε παράλληλα με δύο Λόχους Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών, ενάντια στο ΡΙΚ και το αρχηγείο του Εφεδρικού Σώματος.
Στις 20 Ιουλίου, πέντε μέρες αργότερα, η Μοίρα επιχείρησε και κατέλαβε, μέχρι το πρωινό της επόμενης μέρας, τις πρώτες οχυρωματικές γραμμές του Αγίου Ιλαρίωνα. Εκεί έπεσε, μεταξύ άλλων καταδρομέων, ο ηρωικός Διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης.
Στις 22 Ιουλίου 1974, η Μοίρα αντεπιτέθηκε για να εξαλείψει το προγεφύρωμα των Τούρκων στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Λεπτομέρειες από το προσωπικό ημερολόγιο του αστυνομικού Πολύδωρα Γεωργιάδη αναφέρουν τα κάτωθι: ‘‘… Ενώ υποχωρούσαμε κατέφθασαν 20 λοκατζήδες. Φορούσαν όλοι κοντά παντελόνια και κρατούσαν τσέχικα όπλα. Ο ένας από αυτούς, ο Αντρέας Μάμα Στυλιανού, ήταν τραυματισμένος. Οι λοκατζήδες μας είπαν να υποχωρήσουμε. Αυτοί τράβηξαν εμπρός. Τέτοιο θάρρος δεν είδα ποτέ στη ζωή μου. Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη στιγμή εκείνη τη δεύτερη επίθεση. Τότε κροτάλισαν τα αυτόματα των λοκατζήδων. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο. Οι Τούρκοι έπεφταν νεκροί ο ένας μετά τον άλλο. Οι λοκατζήδες πολεμούσαν ως πραγματικοί ήρωες. Κάτω από τις ελιές γέμισε ο τόπος με πτώματα Τούρκων. Η μάχη συνεχίστηκε μέχρι τη νύκτα…’’
Στις 23 Ιουλίου η Μοίρα συγκεντρώθηκε στο στρατόπεδο Τύμπου όπου και ανασυγκροτήθηκε. Το βράδυ στις 10 Αυγούστου, αντικατέστησε την 31 Μοίρα Καταδρομών που βρισκόταν στα Πάναγρα, ενώ τη νύκτα 15 Αυγούστου, τάχθηκε αμυντικά στη διάβαση Αγίας Μαρίνας Σκυλλούρας. Το πρωί, στις 16 Αυγούστου, αντικαταστάθηκε από μονάδα πεζικού κι έλαβε αμυντική διάταξη στην περιοχή Μενοίκου. Στις 22 Αυγούστου μεταστάθμευσε στο χωριό Απλίκι και τέλος, στις 24 Σεπτεμβρίου, στο Σταυροβούνι, όπου ευρίσκεται μέχρι σήμερα.
Υπό την πολεμική σημαία της 33 Μοίρας Καταδρομών έπεσαν ή αγνοούνται 67 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες.
Μεταξύ των ηρωικών νεκρών, ο Διοικητής της Μοίρας, Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης, ο οποίος έπεσε στην πρώτη γραμμή στον Άγιο Ιλαρίωνα και ο Υπολοχαγός Νίκος Κατούντας, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στο τ/κ χωριό Τέμπλος, λίγο έξω από την πόλη της Κερύνειας.
Οι περισσότεροι σκοτώθηκαν στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου και στη γύρω περιοχή της Κερύνειας μετά τη διεμβόλιση της αμυντικής μας διάταξης από τα άρματα μάχης και τις μηχανοκίνητες μονάδες του εισβολέα.
Από τις εκταφές αγνοουμένων έχει διαπιστωθεί ότι ένας αριθμός καταδρομέων της 33ης Μοίρας δολοφονήθηκαν από Τούρκους στρατιώτες και Τουρκοκύπριους παραστρατιωτικούς μετά τον εγκλωβισμό τους από τον τουρκικό στρατό στην περιοχή της Κερύνειας ή σε ενέδρες κατά την οπισθοχώρησή τους στη φάση της εκεχειρίας.
Ο τελευταίος καταδρομέας που ετάφη πρόσφατα στις ελεύθερες περιοχές ήταν ο Χριστάκης Κυρατζής από τον Άγιο Αμβρόσιο, ο οποίος δολοφονήθηκε στην περιοχή του μικτού χωριού Καζάφανι.
Ο μεγάλος αριθμός των νεκρών της μονάδας οφείλεται κατά κύριο λόγο στην άνιση σφοδρή σύγκρουση στο ανοικτό πεδίο της μάχης με τον τουρκικό στρατό.
Η ανδρεία των καταδρομέων υπήρξε απαράμιλλη και η σφοδρότητα της σύγκρουσης μνημειώδης. Οι περιγραφές των επιζησάντων της μάχης, χωρίς ίχνος υπερβολής, παραπέμπουν σε κόλαση.
Ένας άλλος λόγος, ο οποίος πρέπει να αναφερθεί και να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι ότι η Μοίρα οδηγήθηκε στο πεδίο της μάχης την τελευταία στιγμή, χωρίς τον ηρωικό διοικητή της, ο οποίος έπεσε νεκρός την προηγούμενη μέρα.
Πεσόντες και αγνοούμενοι της 33ης Μοίρας Καταδρομών |
|