Με τους γνωστούς Ελένη Θεοχάρους, Γιώργο Περδίκη, Κωστή Ευσταθίου και Χρήστο Ιακώβου στο πάνελ, ανακοινώθηκε η ίδρυση του κυπροκουρδικού Συνδέσμου Αλληλεγγύης στη Λευκωσία.
Πλαισιωμένοι από τον εκπρόσωπο του κουρδικού PYD στην Κύπρο, Γιασίν Ταρμπούς, και τον Κούρδο αγωνιστή Τσερκέζ Κορκμάζ, οι μετέχοντες στην ιδρυτική διάσκεψη Τύπου, κατέστησαν σαφές πως η κυπροκουρδική φιλία ξεπερνά κυβερνήσεις, πολιτικές διαφορές, διακομματικές κόντρες γιατί υπογράφεται από την ιστορία.
Υπογράφεται από την ιστορία, όχι γιατί οι λαοί μας έχουν κοινές παραδόσεις, γλώσσα ή κάποιον ταυτοτικό προσδιορισμό, αλλά γιατί η μοίρα έλαχε να είναι κοινή, σε τούτες τις άγριες θάλασσες της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, στις φλόγες του κτήνους που λέγεται Τουρκία. Κύπρος και Κουρδιστάν, ή μάλλον ο Ελληνισμός και το Κουρδιστάν, έχουν μεγάλο ρόλο να παίξουν στις ιστορικές εξελίξεις της περιοχής και να αποτελέσουν –με άλλους λαούς– το αντίβαρο στον παντουρκισμό και τον νεοοθωμανισμό που ευαγγελίζονται τα τουρκικά πολιτικά κόμματα, με πρωτομάστορα φυσικά τον Ταγίπ Ερντογάν. Έχουν μεγάλο ρόλο να παίξουν, όχι ως απομιμήσεις των δυτικών κρατών, μα ως οι δημοκρατικές δυνάμεις της αιματοβαμμένης καθ’ ημάς Ανατολής, τα ζητήματα της οποίας δεν λύνονται με νέα απαρτχάιντ, νέους διαχωρισμούς, νέες γενοκτονίες.
Στη διάσκεψη Τύπου, λοιπόν, ακούστηκε ουκ ολίγες φορές το όνομα «Θεόφιλος Γεωργιάδης». Όχι εν είδει μνημοσύνου, μα γιατί η μορφή του εμπνέει τον διαρκώς αγωνιζόμενο κουρδικό λαό και έπρεπε να εμπνέει και τον κυπριακό Ελληνισμό. Ο Τσερκέζ Κορκμάζ, μιλώντας στη διάσκεψη Τύπου, εξήγησε ότι οι αγώνες του Θεόφιλου, που εκτελέστηκε από πράκτορες της Τουρκίας στις 20 Μαρτίου 1994, είναι σφηνωμένοι καλά στη συνείδηση των Κούρδων. Μιλώντας, μάλιστα, εκ μέρους του Πολιτιστικού Κέντρου «Θεόφιλος Γεωργιάδης», υπογράμμισε ότι όταν ιδρυθεί το μεγάλο Κουρδιστάν, το όνομα του Θεόφιλου θα δοθεί σε σχολεία, πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα –τι συγκλονιστικό.
Είναι από μόνη της συγκινητική η αναγέννηση της κυπροκουρδικής αλληλεγγύης που ήταν σαφώς εντονότερη τις δεκαετίες 1980 και 1990. Ωστόσο, σήμερα, μέσα στο ταραχώδες σκηνικό που επιβάλλει ο τουρκικός φασισμός, η αλληλεγγύη πρέπει να θεσμοθετηθεί και να φτάσει σε ψηλότερα επίπεδα, ως ανάχωμα στον αφανισμό και την εθνοκάθαρση που εγγυάται η Τουρκία για τους λαούς μας. Η αλληλεγγύη πρέπει να γίνει ξεκάθαρη, είτε με διαβήματα για απελευθέρωση του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν είτε με οδωνύμια στη μνήμη των Κούρδων και Κούρδισσων ανταρτών είτε με όση βοήθεια χρειάζονται οι διωκόμενοι Κούρδοι της Τουρκίας. Ας είναι, λοιπόν, ο κυπροκουρδικός Σύνδεσμος Αλληλεγγύης, ο κινητήριος μοχλός για να δουλέψει το γρανάζι της επανάστασης, που εξελίσσεται ραγδαία στα τέσσερα σημεία του κουρδικού ορίζοντα και χρειάζεται να φτάσει και στον τόπο μας. Γιατί, όπως επαναλάμβανε ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν.
του Αλέκου Μιχαηλίδη
Casus belli για Τουρκία η ίδρυση Κυπροκουρδικού Συνδέσμου
Μπορεί η ίδρυση, δημιουργία και λειτουργία ενός Συνδέσμου Αλληλεγγύης να αποτελεί casus belli; Όταν πρόκειται για την κατοχική Τουρκία αυτό μπορεί να ισχύσει και να διατυπωθεί αρμοδίως. Η ίδρυση του Κυπροκουρδικού Συνδέσμου Αλληλεγγύης, η οποία ανακοινώθηκε στη Λευκωσία στις 12 Ιανουαρίου 2022, προκάλεσε την αντίδραση της κατοχικής Τουρκίας. Αναμενόμενο μεν, αλλά έχει σημασία να αξιολογηθεί το γεγονός ότι η αντίδραση συνοδεύθηκε με απειλές στρατιωτικού χαρακτήρα.
Είναι προφανές πως η δημιουργία ενός Συνδέσμου Αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό δεν είναι απειλή, συνιστά έκφραση στήριξης και ανάδειξης ενός αντικατοχικού αγώνα. Είναι δράση πολιτική, πρωτοβουλία ακτιβιστών μιας κοινωνίας, στην προκειμένη περίπτωση της κυπριακής. Και στην Κύπρο, αυτή η αλληλεγγύη είναι διαχρονική και η στήριξη εκφράσθηκε πολλές φορές. Υπενθυμίζεται πως αυτή η αλληλεγγύη, η συνεργασία βάφτηκε με αίμα. Με τη δολοφονία του αγωνιστή Θεόφιλου Γεωργιάδη, ενός νέου ανθρώπου, που θέλησε να συνδέσει τους δύο αντικατοχικούς αγώνες. Ενός ανθρώπου, ο οποίος αναδεικνύοντας τον αγώνα για την ελευθερία των Κούρδων ήθελε να αφυπνίσει και τον δικό του λαό.
Η δημιουργία του Συνδέσμου θεωρείται συνέχεια της Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, που είχε ιδρυθεί από τον Θεόφιλο, τον Λάκη Πίγγουρα, Στέλιο Ιωάννου, Λάζαρο Μαύρο κι άλλους πολλούς και εκφράζει μια διαχρονική στάση των Κυπρίων. Είναι, δηλαδή, βαθιές οι ρίζες. Και τότε, όπως σήμερα προκαλούν οι πρωτοβουλίες αυτές την τουρκική αντίδραση.
Αυτό ενοχλεί την Τουρκία, τόσο πολύ που την οδηγεί στο να εξαπολύει απειλές για ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, αναφερόμενος στην ίδρυση του Κυπροκουρδικού Συνδέσμου Αλληλεγγύης προειδοποίησε ότι ο τουρκικός στρατός «είναι έτοιμος να απαντήσει, στο πλαίσιο των εγγυήσεων, ενάντια σε οποιαδήποτε ενέργεια». Μέσα στον παροξυσμό του θυμήθηκε ένα παλιό παραμύθι με το στρατόπεδο στο Λαύριο που, κατά τον ισχυρισμό της Άγκυρας, εκπαιδεύονταν Κούρδοι αντάρτες, λέγοντας πως αυτό θα γίνει και στην Κύπρο! Ο Ακάρ ήταν ξεκάθαρος. Ανέφερε πως «αν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν κάποιες ενέργειες κατά της ειρήνης και της σταθερότητας στην Κύπρο και κατά των αδελφών, να γνωρίζουν ότι αυτά είναι όνειρα απατηλά. Όλος ο κόσμος ας γνωρίζει ότι η εγγυήτρια δύναμη Τουρκία και ο τουρκικός στρατός, ο οποίος βρίσκεται εκεί στο πλαίσιο των εγγυήσεων και οι δυνάμεις ασφαλείας της ‘τδβκ’ δεν θα το επιτρέψουν ποτέ και είναι έτοιμοι να απαντήσουν πλήρως ενάντια σε οποιαδήποτε ενέργεια. Δεν πρέπει να μπουν σε μια τέτοια περιπέτεια, πρέπει από τώρα να δουν ότι οι συνέπειες θα είναι σοβαρές».
Η ιστορία με την «τρομοκρατία», που είναι το άλλοθι της κατοχικής δύναμης για να υλοποιεί πολέμους, να εφαρμόζει την επεκτατική της πολιτική, είναι ένα επαναλαμβανόμενο «επιχείρημα», που προβάλλεται από την Τουρκία, για να «δικαιολογεί» τις δράσεις της. Υποστήριξε η Άγκυρα πως πρόκειται γα άνοιγμα γραφείων στην Κυπριακή Δημοκρατία των Κούρδων της Συρίας (PYD), τους οποίους θεωρεί παρακλάδι του ΡΚΚ. Μπορεί να λέγει ό,τι θέλει και να διατυπώνει ισχυρισμούς, που την βολεύει, αλλά τέτοιες θέσεις πρέπει να μην μένουν αναπάντητες. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει μια νοοτροπία, που επιβεβαιώνει τις πρακτικές της κατοχικής δύναμης. Δεν ανέχεται οτιδήποτε την ενοχλεί και επηρεάζει τις πολιτικές της. Αυτή είναι η Τουρκία και αυτό δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται. Το κυνήγι μαγισσών, στο οποίο αρέσκεται, στοχεύει στην πλήρη επιβολή των σχεδιασμών της.
Αυτή είναι η κατοχική Τουρκία. Θέλει διά πυρός και σιδήρου να προωθεί τις επιλογές και τις επεκτατικές της επιδιώξεις. Κι αυτό δεν το κάνει επειδή «δεν υπάρχει λύση του Κυπριακού», αλλά γιατί είναι η πρακτική που ακολουθεί σε κάθε περίπτωση. Είτε τώρα, που δεν είναι λυμένο το Κυπριακό είτε όταν και όποτε επιτευχθεί συμφωνία, που θα είναι στα μέτρα της. Η Τουρκία θέλει ένα μοντέλο φιλανδοποίησης, πλήρους ελέγχου της Κύπρου. Και για τα μεγάλα γεωπολιτικά και για τα μικρά ήσσονος σημασίας ζητήματα. Θέλει πάντα να επιβάλλει διά της ισχύος τους στόχους της. Όσο δεν αλλάζει η Τουρκία, αυτά θα βιώνουμε. Έχουμε να κάνουμε με αυτούς, που θεωρούν casus belli και την ίδρυση ενός Συνδέσμου. Και έτσι θα συμπεριφέρεται όταν συζητούμε μορφές συμφωνίας, που παρέχει στην κατοχική δύναμη τη δυνατότητα να ελέγχει την Κύπρο. Κι αυτό γίνεται τώρα. Να μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο.
Οι Κούρδοι αναμετρώνται με την Τουρκία ένοπλα. Οι Κούρδοι στέκονται απέναντι από την κατοχική δύναμη, για να υπερασπίσουν ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει, που είναι η ελευθερία. Η αλληλεγγύη και η κοινή πορεία ενάντια στον τουρκικό ιμπεριαλισμό, φασισμό, είναι μια αναγκαιότητα, για εμάς στην Κύπρο και τους λαούς της περιοχής μας. Αυτό το επιβάλλει ως μονόδρομο η επιλογή για επιβίωσή μας σε αυτή τη χώρα.
Φιλελεύθερος
