ΣΤΗΝ ΨΥΧΡΗ γλῶσσα τοῦ δημοσίου, οἱ βεβηλώσεις τῶν ἐκκλησιῶν χαρακτηρίζονται ὡς «περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας».
Καί γιά μήν εὑρεθεῖ κάποιος πού θά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ὁμιλοῦμε γιά ἐκκλησίες μόνον, ἀλλά καί γιά χώρους λατρείας γενικῶς, νά σημειώσουμε ἀπό τήν ἀρχή ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Χριστιανικές Ἐκκλησίες εἶναι ὁ κύριος στόχος τῶν βεβήλων στήν πατρίδα μας, συμφώνως πρός τήν ἐπίσημη ἔκθεση τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πού προλογίζει ἡ ὑπουργός Νίκη Κεραμέως. Τό 92,57% τῶν περιπτώσεων ἀφορᾶ Ἐκκλησίες Ὀρθοδόξων. Τό ποσοστό αὐτό γίνεται 93,66%, ἄν συνυπολογίσουμε καί τίς ἐκκλησίες Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (Παλαιοημερολογιτῶν). Τά περιστατικά αὐτά μάλιστα βαίνουν αὐξανόμενα, ὅσο ἡ χώρα κατακλύζεται ἀπό περισσοτέρους μουσουλμάνους, ἡ περιφρόνησις τῶν ὁποίων πρός τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐξοργίζει τούς κατοίκους αὐτῆς τῆς χώρας. Παρά ταῦτα τά περιστατικά βεβηλώσεως ἰσλαμικῶν χώρων λατρείας, πού οὕτως ἤ ἄλλως εἶναι ἄτυποι, δέν ὑπερβαίνουν τό 2,23% τοῦ συνόλου. Αὐτά γιά τό παρελθόν ἔτος 2020, συμφώνως πρός τήν «Ἔκθεση γιά τά Περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στήν Ἑλλάδα», πού δημοσιοποίησε τό Τμῆμα Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν καί Διαθρησκευτικῶν Σχέσεων τῆς Διευθύνσεως Θρησκευτικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί Διαθρησκευτικῶν Σχέσεων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων.
Ἄς δοῦμε ἀναλυτικῶς τί ἀναφέρει ἡ Ἔκθεσις αὐτή:
«Συνολικά, γιά τό ἔτος 2020 κατεγράφησαν τετρακόσια τέσσερα (404) περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας, κατανεμόμενα ἀνά θρήσκευμα ὡς ἑξῆς:
• Χριστιανισμός: τριακόσια ὀγδόντα πέντε (385) περιστατικά πάσης φύσεως (βανδαλισμοί, διαρρήξεις, κλοπές, ἱεροσυλίες, νεκροσυλίες, ληστεῖες, τοποθετήσεις ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν καί λοιπές βεβηλώσεις).
Εἰδικότερα:
• Τριακόσια ἑβδομήντα τέσσερα (374) περιστατικά ἀφοροῦν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἤτοι τό 92,57% ἐπί τοῦ συνόλου.
• Ἑπτά (7) περιστατικά ἀφοροῦν στήν Καθολική Ἐκκλησία, ἤτοι τό 1,73% ἐπί τοῦ συνόλου.
• Τέσσερα (4) περιστατικά ἀφοροῦν στούς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς (Γ.Ο.Χ.), ἤτοι τό 0,99% ἐπί τοῦ συνόλου.
• Ἰουδαϊσμός: δέκα (10) περιστατικά ρατσιστικοῦ/ἀντισημιτικοῦ χαρακτῆρα, ἤτοι τό 2,48% ἐπί τοῦ συνόλου.
• Μουσουλμανισμός: ἐννέα (9) περιστατικά, ἤτοι τό 2,23% ἐπί τοῦ συνόλου».
Προκύπτει ἀβιάστως ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ὅτι ἐνῶ ἐπιδεικνύεται σεβασμός πρός τούς μουσουλμάνους πού ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχουν εἰσέλθει στήν Ἑλλάδα παρανόμως, οἱ τελευταῖοι ἀποδεικνύονται, κατ’ ἐξοχήν, βέβηλοι. Εἶναι δέ χαρακτηριστικό ὅτι ὅσο αὐξάνονται οἱ μουσουλμάνοι πού παρεπιδημοῦν στήν χώρα τόσο αὐξάνονται καί τά περιστατικά βεβηλώσεως χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν. Μία ἀναδρομή στά στοιχεῖα τῆς τελευταίας πενταετίας τό ἐπιβεβαιώνει. Πράγματι, τό ἔτος 2015, τά περιστατικά βεβηλώσεως ἐκκλησιῶν ἦσαν 138. Ἀντιστοίχως εἶχαν σημειωθεῖ μόλις πέντε περιστατικά βεβηλώσεως ἰσλαμικῶν χώρων λατρείας. Ἀπό τότε πού ἡ λαθρομετανάστευσις ἐγνώρισε ἔξαρση, εἴχαμε ἀντίστοιχη ἔξαρση τῶν περιστατικῶν βεβηλώσεως καί βανδαλισμῶν εἰς βάρος τῶν ἐκκλησιῶν μας. Εἰδικώτερα, τό 2016 εἴχαμε 209 βεβηλώσεις ἐκκλησιῶν, ἀριθμός πού ἐκτοξεύθηκε στίς 533 τό 2017 καί στίς 564 τό 2018. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἀπό τό 2019 πού ὑπῆρξε κάμψις στόν ἀριθμό τῶν εἰσερχομένων λαθρομεταναστῶν, ἄρχισαν νά βαίνουν μειούμενοι καί οἱ ἀριθμοί τῶν βεβηλώσεων. Στούς 510 «ἔπεσαν» τό 2019 καί στούς 385 τό 2020. Συνολικῶς δηλαδή κατά τήν πενταετία 2015-2020 ἐσημειώθησαν 2.339 βεβηλώσεις Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, ἔναντι μόλις 30 ἐπιθέσεων σέ ἰσλαμικούς χώρους λατρείας.
Γιά τήν ἱστορία θά ἀναφέρουμε τούς ἀντιστοίχους ἀριθμούς ἐπιθέσεων κατά ἰσλαμικῶν χώρων λατρείας πού, ἐπαναλαμβάνουμε, λειτουργοῦν ἀτύπως καί ἐν πολλοῖς παρανόμως: εἴχαμε πέντε περιστατικά τό 2015, ἕνα τό 2016, ὀκτώ τό 2017, δύο τό 2018, πέντε τό 2019 καί ἐννέα τό 2020. Θά ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως σημειώνει στό κείμενο μέ τό ὁποῖο προλογίζει τήν Ἔκθεση: «Ἡ Ἔκθεση γιά τά Περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας κατά τό ἔτος 2020 εἶναι μιά ἀκόμα ἐπιβεβαίωση τῆς εἰλικρινοῦς δέσμευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων στήν κατεύθυνση ὑλοποίησης τῆς συνταγματικῆς ἀρχῆς γιά τήν προστασία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἐνῶ ἀναδεικνύει καί τήν διαρκῆ ἐπιδίωξη γιά τήν καταγραφή ἀξιόπιστων στοιχείων πού εἶναι προσβάσιμα σέ ὅλους».
Ἐπίσης ὁ Γενικός Γραμματεύς Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζῆς ἀναφέρει: «Τά διδάγματα πού ἀντλοῦνται ἀπό τήν οἰκονομική κρίση πού κορυφώθηκε τό 2012, ἀπό τήν προσφυγική κρίση τοῦ 2015 ἀλλά καί ἀπό τήν πλέον πρόσφατη κρίση τῆς πανδημίας, ὅσον ἀφορᾶ τό πεδίο τῶν θρησκευμάτων, εἶναι κοινά ὡς πρός τίς δυνατότητες καί τόν ρόλο πού καλοῦνται νά διαδραματίσουν οἱ θρησκευτικές κοινότητες, καί εἰδικότερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κατά τή διάρκεια τῶν κρίσεων, ὥστε τό ἔθνος νά μπορέσει νά τίς ἀντιμετωπίσει ἐπιτυχῶς. Ἡ παράμετρος αὐτή εἶναι χρήσιμο νά λαμβάνεται ἐγκαίρως ὑπ’ ὄψιν στόν σχεδιασμό ἀντιμετώπισης κρίσεων». Πράγματι ἡ δέσμευσις γιά τήν προστασία τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν δέν ἀφορᾶ μόνον τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἀφορᾶ ὅλους τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι σέβονται τά «πιστεύω» τῶν ἄλλων. Δέν φαίνεται ὅμως νά ἰσχύει τό ἴδιο γιά τούς παρεισάκτους στήν χώρα καί κυρίως γιά τούς μουσουλμάνους. Ὅπως λοιπόν ἐπισημαίνει ὁ Γενικός Γραμματεύς Θρησκευμάτων, ἡ ἀνωτέρω παράμετρος «εἶναι χρήσιμο νά λαμβάνεται ἐγκαίρως ὑπ’ ὄψιν στόν σχεδιασμό ἀντιμετώπισης κρίσεων.»
