Νά ἀναδειχθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἄς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τή μέλλουσα. Μήπως, ἀπό τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, ἀμελήσουμε τό σκοπό τῆς ζωῆς μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας· ἀποτελοῦν τά μέσα γιά να πετύχουμε τό σκοπό.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας· ἀποτελοῦν τά μέσα γιά να πετύχουμε τό σκοπό.
Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τά πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τήν καρδιά σας ἀπό κάθε ρύπο καί διατηρῆστε τήν ἁγνή, γιά νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα σᾶς ὁ Κύριος• γιά νά σᾶς πλημμυρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς θεῖες Τοῦ δωρεές.
Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καί ἡ φροντίδα σ’ αὐτά νά εἶναι. Αὐτά ν’ ἀποτελοῦν σκοπό καί πόθο ἀσταμάτητο. Γι’ αὐτά ὅλη σας ἡ προσευχή πρός τό Θεό.
Νά ζητᾶτε καθημερινά τόν Κύριο· ἀλλά μέσα στήν καρδιά σας καί ὄχι ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Καί ὅταν Τόν βρεῖτε, σταθεῖτε μέ φόβο καί τρόμο ὅπως τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, γιατί....
ἡ καρδιά σᾶς ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλά γιά νά βρεῖτε τόν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τούς ὑπερήφανους, ἐνῶ ἀγαπάει καί ἐπισκέπτεται τούς ταπεινούς στήν καρδιά. Γι’ αὐτό καί λέει: «καί ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἡ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἠσύχιον, καί τρέμοντα τούς λόγους μου;» (Ἤσ. 66, 2).
Ἀγωνίζου τόν ἀγώνα τόν καλό καί ὁ Θεός θά σέ ἐνισχύει. Στόν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τίς ἀδυναμίες, τίς ἐλλείψεις καί τά ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δέν ἀγωνίστηκε, δέν γνώρισε τόν ἑαυτό του.
Προσέχετε καί τά μικρά ἀκόμη παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπό ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μήν ἀπελπίζεστε, ἀλλά σηκωθεῖτε γρήγορα, προσπέστε στον Θεό πού ἔχει τή δύναμη νά σᾶς ἀνορθώσει. Ἡ μεγάλη λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια.
Οἱ ὑπερβολικές λύπες καί ἀπελπισίες εἶναι βλαβερές καί ἐπικίνδυνες, καί πολλές φορές παροξύνονται ἀπό τό διάβολο γιά ν’ ἀνακόψουν τήν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.
Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη καί ἐλαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά εἶναι καί κληρονομικά. Ὅλα αὐτά δέν κόβονται μέ μία σπασμωδική κίνηση οὔτε μέ τήν ἀδημονία καί τή βαρειά θλίψη, ἀλλά μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, μέ καρτερία, μέ φροντίδα καί προσοχή.
Ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεσθε στό Θεό νά σᾶς δυναμώνει. Νά ἀντιμετωπίζετε μέ ὑπομονή τίς πτώσεις σας καί ἀφοῦ γρήγορα σήκωθεῖτε, νά τρέχετε καί νά μή στέκεστε, σάν τά παιδιά, στόν τόπο πού πέσατε, κλαίγοντας καί θρηνώντας ἅπαρηγόρητα.
Ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεστε γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό. Μήν ἀπελπίζεστε ἄν πέφτετε συνέχεια σέ παλιές ἁμαρτίες. Πολλές ἀπ’ αὐτές εἶναι καί ἀπό τή φύση τούς ἰσχυρές καί ἀπό τή συνήθεια. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὅμως καί μέ τήν ἐπιμέλεια νικοῦνται. Τίποτε νά μή σᾶς ἀπελπίζει.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
