Στο σημερινό δήμο Λεβιδίου ευσεβείς χριστιανοί με εράνους είχαν συγκεντρώσει χρήματα για να κτίσουν μοναστήρι στο ύψωμα Μισόκαμπος στην Κανδήλα προς τιμή της Παναγίας. Όταν άρχισαν οι οικοδομικές εργασίες όμως η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας μετακινείτο κατά τη δύση του ηλίου από την επιλεγμένη θέση στην απέναντι και μπροστά της έκαιγε μία καντήλα, που τα ξημερώματα χανόταν. Από την επανάληψη του φαινομένου οι πιστοί κατάλαβαν ότι η μονή έπρεπε να κτιστεί στο σημείο εκείνο, που τους έδειχνε η Παναγία και έτσι έγινε. Η μονή ονομάστηκε μονή της Κανδήλας, από την καντήλα με το θείο φως στην εικόνα της Θεοτόκου.
Το καθολικό της μονής αρχικά ήταν ένας σπηλαιώδης μικρός ναός αλλά αργότερα έγιναν επεκτάσεις, ώστε ο ναός αυτός αποτελεί τώρα το Ιερό ενός νέου μεγάλου. Στις πλαγιές του βουνού λαξεύτηκαν κελιά ενώ μέσα από το βράχο ρέει καθαρό νερό. Ψηλότερα από το μοναστήρι διακρίνονται ίχνη κτισμάτων μάλλον από παλιά ασκητήρια. Η μονή άγνωστο πότε έγινε σταυροπηγιακή.
Το 1820 υπέστη φοβερές ζημιές από τους Αλβανούς. Η μονή προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα καθώς οι μοναχοί και ο ηγούμενος Καλλίνικος πολέμησαν στα στρατόπεδα με τους αγωνιστές και στο μοναστήρι.
Από το 1936 η μονή λειτουργεί ως γυναικεία, που φροντίζουν να καίει ακατάπαυστα το καντήλι της ομώνυμης μονής. Κάθε προσκυνητής είτε ντόπιος είτε ξένος που φτάνει στο μοναστήρι κάτι έχει να πάρει από αυτόν τον καθαγιασμένο τόπο.
