Έστω και μετά από ένα μήνα οι αλβανικές αρχές κατόρθωσαν και έβγαλαν το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών που διεξήχθησαν στα τέλη Ιουνίου. Η τωρινή κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα, βρίσκεται σε αναζήτηση εταίρου για την κυβέρνηση, αφού ο υπό τον Μπερίσα συνασπισμός κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων στις εκλογές, αλλά δεν είναι αρκετές για να σχηματίσει μόνος του κυβέρνηση.
Ο συνασπισμός του Μπερίσα κέρδισε 70 από τις 140 έδρες στο κοινοβούλιο, το Σοσιαλιστικό, υπό τον δήμαρχο των Τιράνων Εντι Ράμα, κέρδισε 66 έδρες και τέσσερις το LSI, του πρώην υπουργού Ιλιρ Μέτα. Οι δηλώσεις αναμενόμενες. Από την κυβερνητική πλευρά οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν «δίκαιες και έντιμες», ενώ οι Σοσιαλιστές και γενικότερα η αντιπολίτευση έχουν καταγγείλει την εκλογική διαδικασία χαρακτηρίζοντάς την απαράδεκτη, υποστηρίζοντας ότι σημειώθηκε νοθεία.
Από την πλευρά της η ελληνική μειονότητα βγήκε από τις εκλογές περισσότερο διασπασμένη και αποδυναμωμένη από ποτέ, αφού οι εκπρόσωποί της μοιράστηκαν μεταξύ του Κόμματος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), του κόμματος του Μπερίσα και του Ράμα.
Το κλίμα διχασμού στη μειονότητα ξεκίνησε ήδη στην προεκλογική περίοδο. Ο εκλογικός νόμος ευνοούσε τους συνασπισμούς κομμάτων και ήταν κατά των μικρών κομμάτων. Έτσι υπήρξε απόφαση του ΚΕΑΔ να εγκαταλείψει το κόμμα του Μπερίσα και τον κυβερνητικό συνασπισμό στον οποίο συμμετείχε από το 2005 και να ενταχθεί στους σοσιαλιστές. Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις, σχετιζόταν με την επιλογή του αλβανού πρωθυπουργού να περιλάβει στο συνασπισμό του το κόμμα των Τσάμηδων και η απαίτησή του να υπογραφεί προεκλογικό μανιφέστο ιδεολογικής «συναντίληψης».
Παρ' όλα αυτά, ο Μπερίσα κατόρθωσε να περιλάβει στους συνδυασμούς του κάποια από τα κορυφαία στελέχη του ΚΕΑΔ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι αλληλοκατηγορίες.
Το αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης ήταν να εκλεγεί μόνο ένας βουλευτής με το ΚΕΑΔ (Β. Ντούλες) από τρεις στις προηγούμενες εκλογές, δύο (Σ. Ξέρας, Β. Γκούμι) με το κόμμα του Μπερίσα και τρεις (Β. Τάβος, Λ. Παπανικόλα-Τζουβάνι, Β. Μπάρκα-Χίσι) με το Σοσιαλιστικό κόμμα, με το οποίο εκλέχθηκε και Τσάμης βουλευτής, αλλά και να μειωθεί η δυνατότητα να έχουν οι βουλευτές που προέρχονται από την ελληνική μειονότητα μια σημαντικά και μεγάλη παρουσία.
Η ελληνική μειονότητα είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και μάλιστα μέσα σε ένα καθεστώς το οποίο τη χρησιμοποιεί σαν άλλοθι απόδοσης μειονοτικών δικαιωμάτων. Η Ελληνική μειονότητα οφείλει να ξεπεράσει τα προβλήματα, τα οποία υπάρχουν και θα υπάρχουν σε κάθε ζωντανό πολιτικό οργανισμό και να κοιτάξει μπροστά χωρίς πάθη και προσωπικές διαμάχες. Η παρούσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση δεν είναι αυτή του 1991. Ο κοινωνικός και πολιτικός ιστός δεν είναι ο ίδιος, αφού η πλειοψηφία των Ελλήνων της Αλβανίας βρίσκεται πλέον στην Ελλάδα και μάλιστα υπό καθεστώς χορήγησης ελληνικής υπηκοότητας. Η πολιτική οργάνωση της Ομόνοιας η οποία δημιουργήθηκε σε συνθήκες δικτατορίας, οφείλει να είναι μπροστά σε συνθήκες ελλειμματικής δημοκρατίας. Η Ομόνοια, η δημοκρατική ένωση των Ελλήνων μπορεί και οφείλει να αναγεννηθεί. Σήμερα είναι μία ευκαιρία για την ανάδειξη μίας νέας πολιτικής πρότασης από την ελληνική μειονότητα, και μπορεί να είναι η αρχή μίας επανασύνδεσης της πολιτικής με την πλέον καταπιεσμένη εθνική ομάδα στα Βαλκάνια. Η ευθύνη είναι μεγάλη και είναι συνολική και πρέπει να την αναλάβουν όλοι. Η ελληνική μειονότητα οφείλει να απαιτήσει και να διεκδικήσει.
Ο Φάνης Μαλκίδης είναι συγγραφέας των βιβλίων «Η εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία» (στην ελληνική, αγγλική, και αλβανική γλώσσα), «Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις» και «Το αλβανικό εθνικό ζήτημα».
http://malkidis.blogspot.com
e-mail: malkidis@gmail.com
