Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αντιμετώπισαν τις δολοφονίες, το βιασμό, την καταστροφή των οικιών και των εκκλησιών, το 50% του ελληνικού πληθυσμού δολοφονήθηκε και πάνω από 1.300.000 έγιναν πρόσφυγες.
Τα αρχεία διαφόρων χωρών, ανάμεσα σ’ αυτές και της δικής σας, με πιο γνωστά τα κείμενα του διπλωματών Μοργκεντάου και Χόρτον, δείχνουν ότι η κυβέρνηση των Νεότουρκων και του Κεμάλ εξολόθρευσε
τους Ελληνικούς πληθυσμούς υπό τη μορφή σφαγών, πορειών θανάτου και
μαζικών εκτοπίσεων και οδήγησαν στο θάνατο περισσότερο από ένα
εκατομμύριο ανθρώπους.
>Το 2007, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη της Γενοκτονίας (International Association for Genocide Scholars- IAGS), αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, όπως και των Αρμενίων και των Ασσυρίων αναφέροντας, μεταξύ των άλλων, ότι:
«Είναι
η πεποίθηση της διεθνούς ένωσης των ακαδημαϊκών για τη μελέτη της
Γενοκτονίας ότι η εκστρατεία των Οθωμανών ενάντια στις χριστιανικές
μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 ήταν Γενοκτονία
εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων». Η IAGS καλεί «την
κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε
αυτούς τους πληθυσμούς, να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη και να λάβει τα
απαραίτητα μέτρα για την αποκατάσταση».
Το 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με
έκθεσή του, ζήτησε από την Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των
Ελλήνων και των Ασσυρίων μαζί με αυτήν των Αρμενίων και απαίτησε την
ελευθερία πρόσβασης των μελετητών στα ιστορικά αρχεία, καθώς και «όλα τα σχετικά έγγραφα».
Στις 11 Μαρτίου 2010, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας επικύρωσε
το ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και
των Ασσυρίων. Είχαν προηγηθεί δημόσιες δηλώσεις για τη Γενοκτονία των
Ελλήνων από την πολιτεία της Νέας Υόρκης από τους κυβερνήτες George Pataki, Eliot Spitzer, και David Paterson και
ακολούθησαν άλλες πολιτείες και κοινοβούλια, όπως της Ολλανδίας, της
Αρμενίας, ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Αυστραλίας, δήμοι του Καναδά και
άλλοι φορείς. Όπως κατανοείτε, υπάρχει ένα μεγάλο σώμα του πολιτικού
κόσμου και της ακαδημαϊκής έρευνας της διεθνούς κοινότητας, ότι το
σχέδιο ενάντια στον Ελληνικό λαό από την πρώην οθωμανική αυτοκρατορία, ήταν Γενοκτονία.
Σε
αντίθεση με τις δηλώσεις Τούρκων πολιτικών και διπλωματών, η μνήμη της
γενοκτονίας δεν είναι «αντι-τουρκική» ή «αντι-μουσουλμανική» Οι έντιμοι
Τούρκοι με υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με κίνδυνο της ζωής
τους, υποστηρίζουν την αναγνώριση και την μνήμη των Οθωμανικών
γενοκτονιών.
Το
τμήμα της Ένωσης των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, στην Κωνσταντινούπολη, η
Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Διάκρισης, δήλωσε πρόσφατα ότι η
άρνηση Γενοκτονίας είναι μια ενθάρρυνση για να προαγάγει την καταστροφή.
Δήλωσε επίσης «την άρνηση της εκμηδένισης ενός έθνους με όλο το
κοινωνικό σύστημά του, επαγγέλματα, έργα τέχνης και η ιστορική
κληρονομιά από το ίδιο το κράτος σκόπιμα και με έναν προγραμματισμένο
τρόπο, σημαίνει την επικύρωση του εγκλήματος και της δικαιολογίας της
βίας» και ότι «η άρνηση ενός εγκλήματος ενάντια στην ανθρωπότητα όπως η γενοκτονία δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία της έκφρασης».
Το 2008, ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Τουρκία, ο εκδότης και συγγραφέας Ragip Zarakolu με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί πάρα πολλές φορές, υποστήριξε ότι «οι
άνθρωποι που δημοσίευσαν βιβλία για την γενοκτονία καταδικάζονται» και
ότι ο σχετικός τουρκικός νόμος είναι «ασυμβίβαστος με τη δημοκρατία». Ο κ. Zarakolu καταδικάστηκε πάρα πολλές φορές για την έκδοση βιβλίων για την Γενοκτονία ως «έγκλημα προσβολής της τουρκικής εθνικής ταυτότητας».
Η Ένωση των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων της Τουρκίας ανέφερε στην παγκόσμια διάσκεψη κατά του ρατσισμού το 2001 ότι «το
νομικό και διοικητικό σύστημα της Τουρκίας έχει χτιστεί βάσει της
τουρκικής εθνικής ομάδας μόνο… Το κυβερνητικό σύστημα, στην καλύτερη
περίπτωση, δεν αναγνώρισε τους άλλους πολιτισμούς, και, στη χειρότερη
περίπτωση, έχει βοηθήσει στην καταστροφή εκείνων των πολιτισμών». Ο συγγραφέας Orhan Pamuk, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, είπε το 2006 ότι υπάρχει μόνο μια «μικρή μειονότητα που αγωνίζεται για τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή» και ότι στην Τουρκία και αλλού, «ένας συγγραφέας πρέπει να αλλάξει τις λέξεις… με τέτοιο τρόπο για να είναι αποδεκτός».
Η προπαγάνδα και το ψεύδος δεν μπορούν να νικήσουν την αλήθεια και το δίκαιο, αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα !
