Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη.
Υπό τους ήχους του «Θα σημάνουν οι καμπάνες», ο Μίκης Θεοδωράκης ανέβηκε στην εξέδρα που είχε στηθεί στο Σύνταγμα και αποθεώθηκε από τους εκατοντάδες χιλιάδες που έδωσαν το παρών στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό.
Χαμογελώντας, σιγοτραγουδώντας τους στίχους του τραγουδιού που έχει συνθέσει και ακουγόταν από τα μεγάφωνα, ξεκίνησε την ιστορική ομιλία του, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό.
Τόνισε ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να υποχωρήσει από την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του 1992, γιατί τότε θα είναι σαν να ανοίγει διάπλατα τα σύνορά της, ζήτησε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων σε περίπτωση που αυτή περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» και χαρακτήρισε «κουτοπονηριές» τις παραχωρήσεις της ΠΓΔΜ.
Την ομιλία του ο Μίκης Θεοδωράκης την αφιέρωσε στον «στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 Φλεβάρη 1843, στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Ώρα καλή σου Μίκη !
