Θεοφάνης Μαλκίδης
Ο άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που
έσωσε τους προγόνους μας από τη Γενοκτονία (Σμύρνη 1922)
Mε τη Σμύρνη στις φλόγες και τους
Έλληνες και τις Ελληνίδες να αναζητούν
τη σωτηρία από τη Γενοκτονία, ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου
και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας παίρνουν μια γενναία απόφαση και μεταφέρουν
στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα
αμπάρια και χωρίς δισταγμό τα πετάνε στη θάλασσα!
Για τον Ιάπωνα καπετάνιο το όνομα του
οποίου παραμένει έως σήμερα άγνωστο υπέρτερο όλων είναι η διάσωση των ανθρώπινων
ψυχών. Γι' αυτό δίνει διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να
επιβιβαστούν σε αυτό Έλληνες , προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στα ελληνικά
λιμάνια. Τη σπουδαία πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου την είχα αναδείξει το
2009 όταν σε μία υψηλού επιπέδου εκδήλωση όπου είχαμε οργανώσει με το Σύλλογο
Μικρασιατών Καβάλας, όπου μίλησα μαζί με την κόρη του προξένου των ΗΠΑ στη
Σμύρνη Τζόρτζ Χόρτον, αείμνηστη πλέον Νάνσυ Χόρτον, και τον Ιάπωνα πρέσβη στην
Ελλάδα.
Η πράξη του Ιάπωνα πλοιάρχου καταγράφηκε και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ
Χόρτον, ο Αμερικανός πρόξενος στη
Σμύρνη. Σε τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου
1922) τονίζει: «Ένα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το
φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική
συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος».
Στις 15 Οκτωβρίου 1922 η «Atlanta
Journal-Constitution» ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες κάθε άλλου πλοίου
στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε πρόσφυγα για τον οποίο
θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος. Υπήρχε κι ένα φορτηγό πλοίο στο
λιμάνι το οποίο έριξε όλο το φορτίο στη θάλασσα, πήρε τους υπόλοιπους πρόσφυγες
και τους μετέφερε στον Πειραιά. Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα
ιταλικά πλοία έλεγαν στους πρόσφυγες ότι μπορούσαν να πάρουν μόνο δικούς τους
στα σκάφη και τότε παρέμειναν οι ταπεινοί Ιάπωνες για να αποδείξουν την
ευσπλαχνία τους προς τους πρόσφυγες».
Στην εφημερίδα «The Boston Globe» της
21ης Οκτωβρίου 1922 η Αν Χάρλοου Μπιρτζ, σύζυγος του Χ. Μπιρτζ, καθηγητή του
Διεθνούς Κολεγίου της Σμύρνης, γράφει τα εξής: «Οι απελπισμένοι πρόσφυγες
βρίσκονταν στις αποβάθρες, το λιμάνι ήταν γεμάτο από άνδρες και γυναίκες που
κολυμπούσαν με την ελπίδα να σωθούν. Στο λιμάνι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα
γιαπωνέζικο πλοίο, το οποίο μόλις είχε φθάσει φορτωμένο έως το κατάστρωμα με
ένα πολύτιμο φορτίο από μετάξι, δαντέλες μεγάλης αξίας, χιλιάδων δολαρίων. Ο
Γιαπωνέζος καπετάνιος, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε, δεν
δίστασε. Ολόκληρο το φορτίο πετάχτηκε στα βρόμικα νερά του λιμανιού, ενώ το
φορτηγό φορτώθηκε και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να
μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές».
Στο ίδιο πλαίσιο είναι και η αναφορά του ανταποκριτή των «New York Times»
στις 18 Σεπτεμβρίου: «Την Πέμπτη υπήρχαν έξι ατμόπλοια στη
Σμύρνη, για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες. Eνα γιαπωνέζικο, δύο γαλλικά, ένα
αμερικανικό και δύο ιταλικά. Το αμερικανικό και το γιαπωνέζικο πλοίο δέχθηκαν
όλους τους πρόσφυγες, χωρίς να ελέγξουν τα χαρτιά τους, ενώ τα άλλα πλοία πήραν
όσους είχαν διαβατήριο».
Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: Λίγες
μέρες πριν την καταστροφή της Σμύρνης, στις 20 Ιουλίου 1922, με ομόφωνη απόφαση
της ελληνικής Βουλής ψηφίστηκε ο νόμος 2870 «περί της παρανόμου μεταφοράς
προσώπων ομαδόν ερχομένων εις τους Ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής, εφ’
όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι διά τακτικών διαβατηρίων νομίμως τεθεωρημένων
ή διά των εγγράφων των εκάστοτε οριζομένων διά Βασιλικών διαταγμάτων,
εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως
Υπουργών».
Ευτυχώς, την απαγόρευση μεταφοράς των Ελλήνων
προσφύγων από τη Μικρά Ασία την παραβίασε ο Ιάπωνας πλοίαρχος και έτσι σώθηκαν
πολλοί προγονοί μας....
