Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και η μνήμη της δολοφονημένης Ελληνίδας: Ζάλογγο-Νάουσα-Πάφρα-Σμύρνη-Δίστομο- Καλάβρυτα- Κύπρος.

 

Θ. Μαλκίδης 

Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και  η μνήμη της δολοφονημένης Ελληνίδας: Ζάλογγο-Νάουσα-Πάφρα-Σμύρνη-Δίστομο- Καλάβρυτα- Κύπρος. 

Σαν σήμερα το  1921 στην Πάφρα  του Πόντου γράφεται μία ακόμη σελίδα δολοφονίας των Ελληνίδων  (και των παιδιών τους) που έχει  επαναληφθεί κατά καιρούς κατά τη διάρκεια της ελληνικής ιστορικής πορείας αντίστασης και σωτηρίας. 
Το ολοκαύτωμα των γυναικών της Πάφρας στο κάστρο της γυναίκας (Κιζ Καλεσί) θυμίζει Ζάλογγο, Νάουσα, Σμύρνη, Δίστομο. Είναι η επανάληψη της ίδιας σφαγής που έζησε η Πάφρα το 1680 και το 1917.  
Ενώ ο χορός «Θανατί Λάγγεμαν» (Κιζλάρ Χοπλαμασί) το «Πήδημα Κοριτσιών» («Κιζλάρ Καϊτεσί») είναι προς τιμήν των γυναικών   που προτίμησαν να πέσουν σε γκρεμό ύψους 150 μέτρων και  αναπαριστά την κίνηση της κοπέλας καθώς πηδούσε στο κενό. 

Μέσα στη  Γενοκτονία των Ελλήνων  που δολοφονήθηκαν από το φασιστικό σχέδιο  των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ, Κεμάλ πασά, Τοπάλ Οσμάν, υπήρξε και μία παράλληλη  δολοφονία, αυτή των γυναικών και των παιδιών που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία, το μαζικό έγκλημα ενάντια στον ελληνικό λαό. 

Και αυτή η παράλληλη δολοφονία ήταν η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία, η δολοφονία των Ελληνίδων και των παιδιών τους.
Τόσο από τους Νεότουρκους, όσο και από του Κεμαλικούς, από την Πάφρα μέχρι τη Σάντα και από την Κερασούντα μέχρι τη Σμύρνη, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, η μεταφορά τους στην τουρκική ομάδα, οι μαζικοί βιασμοί ακόμη και εγκύων γυναικών και κοριτσιών και η δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα. Είναι η συνέχεια των σφαγών στη Χίο και στη Σαμοθράκη, η πράξη σωτηρίας στο Ζάλογγο και στην Νάουσα, είναι ο ενδιάμεσος σταθμός πριν οι μαθητές Ναζί ακολουθήσουν το παράδειγμα των δασκάλων Κεμαλικών στο Δίστομο και τους άλλους μαρτυρικούς τόπους.

Η προσπάθειά μας  έχει ως στόχο την ανάδειξη της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών, της Γυναικοκτονίας και της Παιδοκτονίας, στόχος που αποτελεί ένα προφανές αίτημα για αναρίθμητους λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη και την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, στην Κύπρο, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε  γκρεμούς και ποτάμια, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση. 

Η σημερινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας οφείλει να αφιερωθεί στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του σχεδίου εξόντωσης από το Ζάλογγο μέχρι την Πάφρα και το Δίστομο και στην Κύπρο που επειδή δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται. Μόνο η ανάδειξη και η τιμωρία της Γυναικοκτονίας μπορεί να αποτρέψει παρόμοια εγκλήματα, αποτελώντας ουσιαστική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών.

Υ. Γ. Ο  θαυμάσιος λόγος  του Τάσου Λειβαδίτη για  το   πρότυπο Γυναίκας, Μάνας, Μητέρας, Ελληνίδας:

<<Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για το δίκιο... το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω...μπορεί να σε κλείσουν φυλακή μα εσύ... θα θυμάσαι πάντοτε τη μάνα σου....>>.


<<Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε…>>