Θ. Μαλκίδης
Αιγαίον Ύδωρ, Αιγαιακή Γη δε θα δώσουμε!
Ο Τανέρ Ακσάμ, ένας ακόμη διωκόμενος από το τουρκικό κράτος διανοούμενος, γράφει ότι «η συγκρότηση του σύγχρονου τουρκικού κράτους υλοποιήθηκε με την εκδίωξη του Ελληνικού, του Αρμενικού, του Ασσυριακού, του Κουρδικού λαού και συνδέεται με το ζήτημα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας».
Στη συνέχεια υπήρξε η επιβολή από το Μουσταφά Κεμάλ- ο δάσκαλος του Χίτλερ σύμφωνα με δήλωση του επικεφαλής των Ναζί- ενός κοσμικού καθεστώτος το οποίο υποτίθεται ότι εξαφάνισε το οθωμανικο- θρησκευτικό παρελθόν, ωστόσο αυτό που εν τέλει οικοδομήθηκε ήταν ένα ιδιόμορφο μόρφωμα με ρατσιστικά και φασιστικά χαρακτηριστικά .
Παρότι ο Κεμάλ και οι επίγονοί του θεωρητικά πολέμησαν τη θρησκεία, εντούτοις ποτέ δεν θέλησαν να την εξαλείψουν οριστικά από την πολιτική και κοινωνική ζωή, χρησιμοποιώντας για να την τόσο απαραίτητη στην πολυεθνική Τουρκία, συσπείρωση .
Από την άλλη πλευρά, οι ισλαμιστές, παρότι έχασαν αρχικώς την άμεση σχέση με την εξουσία την οποία είχαν για αιώνες, ποτέ δεν απώλεσαν την επαφή τους με αυτή. Μάλιστα, οι εξελίξεις μάλιστα μετά το θάνατο του Κεμάλ τους βοήθησαν να έρθουν πάλι στο προσκήνιο, παρά τα συχνά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο Ερντογάν είναι η αποκορύφωση της θεαματικής αυτής επανόδου.
Ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκ μιλώντας για την τουρκική κοινωνία αναφέρει πως διολισθαίνει προς έναν αποτρόπαιο ρατσισμό και εθνικισμό. Το Κουρδικό είναι η προμετωπίδα αυτού του εθνικιστικού ρεύματος, για αυτό άλλωστε και η σημαντική στήριξη του εκλογικού σώματος προς τον Ερντογάν και βεβαίως το συγγενικό προς αυτόν κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης των Γκρίζων Λύκων, υπεύθυνο για δολοφονίες χιλιάδων Κούρδων, Αρμενίων (ο δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ) , αντικαθεστωτικών, ακόμη και Ελλήνων για να θυμίσουμε τους Ισαάκ και Σολωμού το 1996.
Το τουρκικό πρόβλημα εξαγόμενο πλέον δημιουργεί μεταστάσεις τις οποίες θέλει να εξαφανίσει με τη βία ή με την απειλή χρήση βίας : Στους Κούρδους με τη στρατιωτική δράση στο Ιράκ και τη Συρία και βεβαίως στην ίδια την Τουρκία, στον Ελληνισμό, στην Κύπρο, στη Θράκη και το Αιγαίο, όπως και στα ζητήματα των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο.
Εσχάτως η τουρκική βία στο Κουρδιστάν και τη Συρία έκανε μετάσταση και στο Ελλαδικό σώμα με την εισβολή στον Έβρο και το Αιγαίο….
Την ίδια στιγμή στο δυτικό κόσμο, αλλά και στον Ελληνισμό, υπάρχει η αντίληψη ότι «εάν η Τουρκία ενταχθεί στη Δύση» αφενός θα εκδημοκρατιστεί και αφετέρου θα αποφύγει τη διολίσθηση σε ακραία πρότυπα εξουσίας. Αυτό βεβαίως είναι γνωστό ότι δεν έχει γίνει αφού για σχεδόν εβδομήντα χρόνια η Τουρκία είναι ενταγμένη σε όλους τους εκτός της ΕΕ, ευρωατλαντικούς θεσμούς, χωρίς να έχει αποβάλλει τα χαρακτηριστικά τα οποία χαρακτηρίζουν αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Συμπερασματικά είναι προφανές ότι μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει στο χώρο δράσης και συμφερόντων του Ελληνισμού είναι το Τουρκικό και η επίλυσή του με δημοκρατικούς όρους και αρχές είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.
Αιγαίον Ύδωρ, Αιγαιακή Γη δε θα δώσουμε !
Παρότι ο Κεμάλ και οι επίγονοί του θεωρητικά πολέμησαν τη θρησκεία, εντούτοις ποτέ δεν θέλησαν να την εξαλείψουν οριστικά από την πολιτική και κοινωνική ζωή, χρησιμοποιώντας για να την τόσο απαραίτητη στην πολυεθνική Τουρκία, συσπείρωση .
Από την άλλη πλευρά, οι ισλαμιστές, παρότι έχασαν αρχικώς την άμεση σχέση με την εξουσία την οποία είχαν για αιώνες, ποτέ δεν απώλεσαν την επαφή τους με αυτή. Μάλιστα, οι εξελίξεις μάλιστα μετά το θάνατο του Κεμάλ τους βοήθησαν να έρθουν πάλι στο προσκήνιο, παρά τα συχνά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο Ερντογάν είναι η αποκορύφωση της θεαματικής αυτής επανόδου.
Ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκ μιλώντας για την τουρκική κοινωνία αναφέρει πως διολισθαίνει προς έναν αποτρόπαιο ρατσισμό και εθνικισμό. Το Κουρδικό είναι η προμετωπίδα αυτού του εθνικιστικού ρεύματος, για αυτό άλλωστε και η σημαντική στήριξη του εκλογικού σώματος προς τον Ερντογάν και βεβαίως το συγγενικό προς αυτόν κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης των Γκρίζων Λύκων, υπεύθυνο για δολοφονίες χιλιάδων Κούρδων, Αρμενίων (ο δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ) , αντικαθεστωτικών, ακόμη και Ελλήνων για να θυμίσουμε τους Ισαάκ και Σολωμού το 1996.
Το τουρκικό πρόβλημα εξαγόμενο πλέον δημιουργεί μεταστάσεις τις οποίες θέλει να εξαφανίσει με τη βία ή με την απειλή χρήση βίας : Στους Κούρδους με τη στρατιωτική δράση στο Ιράκ και τη Συρία και βεβαίως στην ίδια την Τουρκία, στον Ελληνισμό, στην Κύπρο, στη Θράκη και το Αιγαίο, όπως και στα ζητήματα των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο.
Εσχάτως η τουρκική βία στο Κουρδιστάν και τη Συρία έκανε μετάσταση και στο Ελλαδικό σώμα με την εισβολή στον Έβρο και το Αιγαίο….
Την ίδια στιγμή στο δυτικό κόσμο, αλλά και στον Ελληνισμό, υπάρχει η αντίληψη ότι «εάν η Τουρκία ενταχθεί στη Δύση» αφενός θα εκδημοκρατιστεί και αφετέρου θα αποφύγει τη διολίσθηση σε ακραία πρότυπα εξουσίας. Αυτό βεβαίως είναι γνωστό ότι δεν έχει γίνει αφού για σχεδόν εβδομήντα χρόνια η Τουρκία είναι ενταγμένη σε όλους τους εκτός της ΕΕ, ευρωατλαντικούς θεσμούς, χωρίς να έχει αποβάλλει τα χαρακτηριστικά τα οποία χαρακτηρίζουν αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Συμπερασματικά είναι προφανές ότι μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει στο χώρο δράσης και συμφερόντων του Ελληνισμού είναι το Τουρκικό και η επίλυσή του με δημοκρατικούς όρους και αρχές είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.
Αιγαίον Ύδωρ, Αιγαιακή Γη δε θα δώσουμε !
