Κηδεία και ταφή των ιερών οστών του ήρωα Χριστόδουλου Αντωνίου, οποίος δολοφονήθηκε από τους Τούρκους εισβολείς τον Ιούλιο του 1974.
Ο Χριστόδουλος Αντωνίου, δολοφονήθηκε από τους Τούρκους εισβολείς τον Ιούλιο του 1974, σε ηλικία μόλις 18 χρονών, θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο, την ίδια τη ζωή του, υπηρετώντας με αυταπάρνηση την ελευθερία.
Ο Λάκης, όπως ήταν γνωστός στα αγαπημένα του πρόσωπα, γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1955, ανήμερα του ηρωικού «Όχι» του ελληνικού λαού στο Βουνό Κερύνειας, με γονείς τον Γιώργο και την Ξενού. Πρόσχαρος χαρακτήρας, λεβέντης, με ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική και τον χορό και ιδιαίτερα το ζεϊμπέκικο. Μεγάλωσε με τις τρεις αδελφές του, την Αντωνία, την Ανδρούλα και τη Σωτηρούλα. Οι όποιες υλικές στερήσεις αντισταθμίζονταν από το απόθεμα αγάπης που περίσσευε στο σπιτικό τους.
Στην παιδική του ηλικία, η υγεία του δοκιμάστηκε επώδυνα. Αντιμετώπισε μια περίπλοκη ασθένεια, τα σημάδια της οποίας είχαν στιγματίσει το κορμί του. Ο Λάκης έδωσε νωρίς την πρώτη του μάχη και βγήκε νικητής. Με την ολοκλήρωση του δημοτικού, μπήκε από την εφηβεία στη βιοπάλη και τον τίμιο αγώνα της επιβίωσης. Δεν φοβήθηκε τη δουλειά. Έμαθε την τέχνη του αλουμινιτζιή για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Αργότερα κλήθηκε από την πατρίδα για τη στρατιωτική του θητεία και υπηρέτησε ως ναύτης στο Κάστρο της Κερύνειας. Τραγική σύμπτωση της μοίρας, ήταν ότι στις 20 Ιουλίου 1974 όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή, ο Λάκης περίμενε το χαρτί της απόλυσής του από τον στρατό.
Κατά την τουρκική εισβολή, ο Λάκης μαζί με άλλους δύο συμπολεμιστές, εξήλθαν του Κάστρου για αναγνώριση αρμάτων μάχης τα οποία είχαν πλησιάσει την περιοχή. Κατευθυνόμενοι προς το πρώτο άρμα το οποίο έφερε διακριτικά της Εθνικής Φρουράς, αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για παγίδα, αφού στελεχωνόταν από Τούρκους στρατιώτες, στην κατοχή των οποίων είχε περιέλθει έπειτα από σκληρές μάχες. Οι εισβολείς συνέλαβαν τα τρία παλληκάρια και οδήγησαν τον Λάκη μαζί με τον ένα εκ των δύο συμπολεμιστών του, στην περιοχή του Πέλλα-Πάις όπου και τους εκτέλεσαν. Οι δύο συμπατριώτες μας πότισαν με το αίμα τους την πατρώα γη στις 22 Ιουλίου.
Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε και το ατέλειωτο μαρτύριο της οικογένειας του Λάκη. Η οποία ξεκίνησε να τον αναζητεί χωρίς κανείς να γνωρίζει τι απέγινε, μέχρι που τα οστά του ταυτοποιήθηκαν πολύ πρόσφατα, όταν ανευρέθηκαν από την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων σε ομαδικό τάφο κοντά στο Πέλλα-Πάις, μαζί με αυτά άλλων δύο παλληκαριών. Τόσο πρόχειρα φτιαγμένος και επιφανειακός ήταν ο τάφος των ηρώων, που ορισμένα οστά εντοπίστηκαν στην επιφάνεια του χώματος, συγκυριακά από πολίτη στις κατεχόμενες περιοχές.
Με το ξέσπασμα της τουρκικής εισβολής, η οικογένεια του Λάκη μαζί με τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το αγαπημένο χωριό τους και να κατευθυνθούν στις ελεύθερες περιοχές, μακριά από τις τουρκικές θηριωδίες. Η οικογένεια κατέληξε στη Λευκωσία και στον προσφυγικό συνοικισμό «Στρόβολος 3», όπου στέγασε τη θλίψη και την αγωνία της. Οι μέρες της αναμονής έγιναν μήνες κι οι μήνες χρόνια. Αναγκάστηκαν να ζουν με τον καημό της προσφυγιάς και τον πόνο ενός αγνοούμενου παιδιού.
Δυστυχώς ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή πέρσι, κουβαλώντας αβάσταχτη οδύνη για τον γιο του, χωρίς να προλάβει να ενημερωθεί για την τύχη του. Η τραγική μάνα του Λάκη είναι εδώ μαζί μας για να αποχαιρετήσει το σπλάχνο της, τον μοναχογιό της.
Εχουμε χρέος και οφειλή απέναντι στον Χριστόδουλο Αντωνίου και σε όλους όσοι θυσίασαν ηρωικά τη ζωή τους για την ελευθερία αλλά και απέναντι στις γενιές που έρχονται, να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να λευτερώσουμε το πολύπαθο νησί μας.
Τιμή και δόξα στον ήρωα Χριστόδουλο Αντωνίου.
Αθάνατος!
