Στις 17 Ιουλίου 1912, οι κάτοικοι της Ικαρίας επαναστατούν κατά των οθωμανικών αρχών και ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία του νησιού και την ίδρυση της «Ελευθέρας Πολιτείας Ικαρίας», όπου προσχώρησαν και οι Φούρνοι, τον Αύγουστο. Τον Νοέμβριο, κατά τη διάρκεια Α΄ Βαλκανικού Πολέμου ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στο νησί, το οποίο προσαρτήθηκε στην Ελλάδα το 1913.
«Η Ικαρία, μετά την επικράτηση της Επανάστασης και το διώξιμο των Τούρκων, επί 4½ μήνες, έμεινε μόνη και λειτούργησε σαν "ανεξάρτητο κράτος" με το όνομα "Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας", με έναν υπέροχο δικό της ύμνο, με στίχους του ποιητή Φρ. Καρρέρ και μουσική του μουσικοσυνθέτη Κ. Ψάχου, με δικούς της θεσμούς, "Σύνταγμα", "Διοίκηση", "Δικαιοσύνη", υποτυπώδη "Στρατό", "Ναυτικό", με "ναυαρχίδα" την περιβόητη "Κλεοπάτρα" και κάποια άλλα ιστιοφόρα, "Αστυνομία", "Σχολεία", "Ταχυδρομεία" με δικά της "γραμματόσημα" και επίσημη εφημερίδα, την "Ίκαρο", κλπ. Στο διάστημα αυτό διοικήθηκε από μια Διοικητική Επιτροπή (δηλαδή μια μικρή κυβέρνηση) που αποτελούνταν από ένα πρόεδρο και 11 μέλη. [...] Πρόεδρος ο Αρχηγός της επανάστασης Ιωάννης Μαλαχίας και μέλη, οι Ζαχαρίας Μωραΐτης, Αγγελής Τσαντές, Ιωάννης Πουλιανός, Σαράντης Κρόκος, Κων/νος Πουλιανός, Νικόλαος Μαλαχίας, Λεωνίδας Σπανός, Θοδωρής Σπανός, Χαράλαμπος Παμφίλης και Χαράλαμπος Σπανός. Γραμματέας της Επιτροπής ο σχολάρχης Γεώργιος Λομβαρδά.» (Γιάννης Μουλάς, Η Ικαρική Επανάσταση της 17ης Ιουλίου 1912. Εταιρείας Ικαρικών Μελετών, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2012, αρ. φ. 17 έτος 6ον, σελ.12)
🖼Η νήσος Ικαρία θραύουσα δια του ξίφους της τον μακραίωνα τουρκικόν ζυγό. Χρωμολιθογραφία. Συλλογή ΕΙΜ.
